तात्पर्य कथा

गोष्ट तशी माझ्या लहानपणीची पण त्या घटनेतून मिळालेला धडा मात्र पदोपदी पुन्हा पुन्हा मिळत असतो.   मी असेन आठ – दहा वर्षाचा, म्हणजे बघा, मी तिसरी-चौथीत शिकत असतानाची ही गोष्ट, तेव्हा काय झाले, एके दिवशी आमच्या गल्लीत एक बासरीवाला बांबूच्या बासर्‍या…

फार वर्षापूर्वी ‘व्यक्तीमत्व विकास’ संदर्भात एक बोधकथा ऐकली होती , त्यातल्या संदेशाचा मला फार उपयोग झाला. काय आश्चर्य बघा , आज त्या बोधकथेतला प्रसंग जसाच्या तसा माझ्या समोर घडला …. त्याचे असे झाले … आज एक जातक संध्याकाळी भेटायला आले होते,…

चला , आजचा दिवस पार सुरळीत पार पडला असा सुटकेचा नि:श्वास टाकत खासगीवाल्यांची पथके आवराआवर करु लागली, इकडे सरदार साहेब ही बैठकीवरुन उठले , त्यांच्या नोकरांनी तातडीने बैठकीचे सारे सामान बैलगाडीत चढवायला सुरवात केली. धुळीचे लोट उठवत खासगीवाल्यांची पथके एका पाठोपाठ…

“कोण सरदार साहेब म्हणायचे हे?” “ते काय ठावे नाही, नानासाहेबांच्या खास गोटातली मोठी खानदानी असामी दिसते, बोलण्याचा ढंगावरुन मिरजकर पटवर्धनां पैकी वाटतात.. आपल्याला नावाचे काय देणे घेणे . सरदार साहेबांनी सांगीतले तसे करा.. कडक काम आहे, चूक केल्यास गर्दन मारतील, कळले?”…

श्रीमंत सवाई माधवराव पेशव्यांच्या काळातला हा एक किस्सा आहे , किस्सा खरा का खोटा मला माहीती नाही पण आहे फार मजेदार आहे म्हणून आपल्या समोर सादर करत आहे.   ती कारकिर्द जरी सवाई माधवरावांची असली तरी राज्यकारभार खर्‍या अर्थाने नाना फडणवीसच…

एका नवविवाहातला त्याचे (विवाह झालेले अनुभवी) मित्र सल्ला देतात, “अगदी पहील्या दिवसा पासुन बायकोला धाकात ठेव नाहीतर ती डोक्यावर बसेल “ हा नवविवाहीत तसे करण्याचा प्रयत्न कसा करतो ! कसे ते प्रत्यक्षात या व्हीडीओतच पहाना… चित्रपट : ‘पती, पत्नी और वो…